Spotkania w czasie kryzysu
jest dziwnie. osobiście czuję się jakbym był częścią filmu SF o pandemii… tyle, że to się dzieje na prawdę. ponieważ pracuję w większości zdalnie, nie odczuwam tak tej kwarantanny ani paniki. zacząłem to lepiej rozumieć w momencie, kiedy zorganizowaliśmy otwarte wydarzenie dla pracowników. i o tym wydarzeniu chciałem trochę opowiedzieć w dwóch kontekstach.
TECHNICZNIE
korzystamy z Teams Live Event. max liczba odbiorców to 1oK więc nawet duża organizacja może zrobić otwarte wydarzenie dla pracowników. konfiguracja jest dość prosta. nie korzystałem z żadnych dodatkowych narzędzi tym bardziej, że wszyscy prezentujący byli w domach. TLE działa inaczej niż zwykłe Teamsy i służy tylko do broadcastowania – video i voice nadają tylko prezenterzy/producenci a uczestnicy tylko słuchają. można włączyć funkcję QnA aby mieć kontakt z uczestnikami.
cały streaming, aby był skalowalny na takie liczby idzie przez Azure Media Services. wadą jest 1o-2o sek opóźnienia dla odbiorcy końcowego (więc nie tak 1oo% live) ale to nie przeszkadza przy tej skali eventu. pomimo kłopotów jakie ostatnio występują u dostawców chmury publicznej, wydajność i działanie – bez zarzutu. oczywiście zdarzało się, że komuś domowe wifi słabo działało ale to już niezależnie od usługi. mamy okres globalnego stress testu sieci na całym świecie.
jestem bardzo pozytywnie zaskoczony tym jak TLE działa – narzędzie jest proste, może nawet trochę prymitywne, ale w 9o% scenariuszy to wystarcza, a całość jest płynna, daje możliwości przeanalizowania statystyk i wrzucenia nagrania np. na Streams.
PSYCHOLOGICZNIE
na pierwsze spotkanie dołączyło 55o osób. dwa-trzy dni później, na kolejnej edycji, ta liczba została zdublowana.
spotkanie prowadzone przez Chiefs, Heads, Directors itp. jednymi z najczęściej zadawanych pytań to ‘czy stracimy pracę?’ oraz ‘czy adopcja pracy zdalnej zostanie po kwarantannie?’. o ile pytanie o qlturę jest po prostu ciekawe, to ogólnie przeglądając QnA i pytania jakie zadają ludzie uświadomiły mi jak bardzo ludzie boją się – nie wirusa, ale o przyszłość, co po nim? pracując z domu, trochę jakbym miał normalnie kwarantannę. ale dla osób pracujących klasycznie, w biurze, przyzwyczajonych do przemieszczania się i ciągłego spędzania czasu wśród ludzi … to olbrzymia zmiana. pozostawienie z własnymi myślami i zatruwani wiadomościami o rosnącej liczbie zarażeń… ludzie się boją. choć szukając odrobinę pozytywnego aspektu – dobrze, że boją się o przyszłość, a nie tego co jest teraz, bo to oznacza, że jeszcze nie jest tak tragicznie, że każdy tą przyszłość widzi i nie jest to jeszcze apokalipsa (choć i takie głosy dochodzą mnie już brrrr!).
PODSUMOWUJĄC
widzę jak ważne jest ‘spotykanie się’. w różnych kontekstach. ludzie w tej trudnej chwili potrzebują pocieszenia w postaci konkretów, faktów, informacji wskazującej co będzie dalej, zbudowania wizji przyszłości. uważam, że to zacna inicjatywa i polecam wszystkim firmom/organizacjom na robienie spotkań – w mniejszych lub większych grupach. nie pozostawiać swoich pracowników samym-sobie, aby nie pogrążali się w strachu i panice.
to ważny czas dla każdego aby wyłuskać z siebie trochę mocy i podjąć inicjatywę -zarówno firmowa jak prywatnie – i organizować jakieś spotkania. być razem. szczęśliwie żyjemy w czasach w których miejsce fizycznie nie musi nas więzić i możemy spotykać się w wirtualu. hasło ‘tomorrow is today’ spadło nam na karki i trzeba wycisnąć z tego wszystko dobre co się da.
NIE PODDAWAJCIE SIĘ DEPRESJI I PANICE, sięgajcie o pomoc do znajomych i szefów, organizujcie się!
eN.
przyszłość mediów streamingowych
dla mnie, jak i dla wielu moich znajomych, telewizja jest martwym medium. przyzwyczailiśmy się do ‘żądania treści’ a nie przyswajania tego, co aqrat leci, czy czekania na konkretną godzinę. to takie naturalne – chcę coś obejrzeć, to siadam, otwieram przeglądarkę i włączam. Video on Demand – tak jak Internet jest z definicji ‘na żądanie’. mnie od TV, obok konieczności dostosowania się do tego co aqrat jest, odstraszają przede wszystkim obrzydliwie długie bloki reklamowe. portale oferujące VoD rosną jak grzyby po deszczu, konqrując zarówno w ofercie biblioteki materiałów jak i samej wygody używania i aplikacji czy dostępności apki na coraz powszechniejsze SmatTV. i z jednej strony świetnie, że tak rozwija się ten rynek a wybór rośnie wraz z kolejnymi serwisami…
…ale każdy kij ma dwa końce. ile jesteś w stanie wymienić usług VoD? 5? 1o? a ile ich jest dostępnych? przejrzałem ranking popularności w Polsce i muszę przyznać, że jestem zaskoczony. owszem – nazwy top 1o to słyszałem, ale ich ranking mnie zdziwił… ale pominę tą kwestię, bo trzeba byłoby wgłębić się w to, jak liczone są odsłony i jakie treści w tych usługach, a nie to jest właściwym celem tego wpisu.
mam ochotę na… [teraźniejszość]
słyszałem o fajnym filmie/serialu/programie. chciałbym go obejrzeć. ha! ale gdzie? jeśli jest kilka kanałów dystrybucji, to można usiąść i sprawdzić czy dany materiał jest dostępny. ale w tym gąszczu dystrybutorów to niewykonalne. a więc z jednej strony mam ‘wideo na żądanie’ ale z drugiej to nadal jest ‘żądanie z wybranej, wąskiej grupy’. jak siadam do Internetu, to oczywiście chcę mieć dostęp do wszystkiego – rozwydrzyliśmy dzięki dobrym wyszukiwarkom.
bardzo pozytywnym sygnałem jest, że ludzie coraz chętniej są skłonni płacić a nie piracić. abonament za VoD zazwyczaj jest atrakcyjniejszy od kablówki… pod warunkiem, że zgadzamy się na bardzo ograniczoną bibliotekę. jeśli chcemy mieć dostęp np. do topowych seriali to okazuje się, że trzeba mieć abonament u kilkq dostawców, i nagle okazuje się, że to się już robią poważne kwoty. a więc jest lepiej ale nadal pozostają dwa podstawowe problemy – brak wyszukiwarki pozwalającej sprawdzić jaki dystrybutor posiada dany materiał, oraz sumaryczna kwota na dostęp. tymczasem posiadając jeden z wielu systemów Media Center [jak np. Kodi], wystarczy wklepać tytuł, zostanie wyszukany w jednym z wielu źródeł torrent czy usenet, ściągnie się, dopasuje napisy – i voila. przy odpowiedniej integracji wystarczy np. dodać tytuł do ‘watchlist’ na IMDB czy innym serwisie, i wszystko zrobi się automatycznie. albo dodać newsfeed z ulubionymi serialami – po prostu będą czekać na naszym domowym urządzeniu do obejrzenia. póki co z nielegalnych źródeł.
podstawowym czynnikiem jest łatwość, wygoda i dostępność. za to można, i chce się, płacić. ale jeśli mam płacić i nadal mieć wymienione funkcje w ograniczonym zakresie podczas, gdy za darmo mogę mieć to wszystko bez ograniczeń?
streaming jutro
znów – nie jest celem tego wpisu dysqsja nad moralnością, a wyłącznie biznesowo-technicznie zastanowienie się nad tym, jak to zatem będzie wyglądało? bo będzie na pewno wyglądało inaczej. nie jestem jedyną osobą na świecie, która problem widzi, a jest masa osób, które takie spostrzeżenia potrafi przeqć na biznesplan [szkoda, że do nich nie należę /: ].
jeśli popatrzeć się na rozwój TV to wyglądało to podobnie – najpierw było niewiele kanałów i wielkie WOW. potem, wraz z rozwojem technologii, zaczęło pojawiać się coraz więcej dystrybutorów, i za kanały trzeba było płacić oddzielnie a nierzadko qpować dodatkowe dekodery. technologia satelitarna otworzyła rynek bardziej globalnie. aż w końcu, pojawiły się tzw. ‘kablówki’ które agregują dostęp do wielu dystrybutorów w ramach pojedynczego abonamentu. zaczął się więc boom na dostawców – pamiętam, że jakieś 15 lat temu w niektórych miejscach Warszawy, można było przebierać w dostawcach TV niemal jak w samych kanałach. aż więksi zjedli mniejszych, i pozostało na rynq kilq największych graczy. oczywiście w przybliżeniu – wiadomo, że w skali mikro, jest wiele nisz, wypełnionych niszowymi firmami. ale trend jest widoczny i IMHO dokładnie to samo wkrótce stanie się z mediami VoD – zaczną powstawać abonamenty agregowane, oferujące w ramach pojedynczej opłaty dostęp do np. 5-6 różnych dostawców VoD. następnym krokiem będzie powstanie jakiś publicznych API pozwalających na przeszukanie bibliotek – bo w końcu każdemu dostawcy zależy na tym, żeby móc do niego dotrzeć, łatwiej dowiedzieć się ‘HEJ, TO CZEGO SZUKASZ OBEJRZYSZ U MNIE’. w tej chwili każdy sobie. czemu więc nie ma powstać darmowa aplikacja, która potrafi przeszukać, powiedzmy, 5o dostawców VoD, wyświetlić wyniki, z ceną za wypożyczenie? a dostawca apki odetnie sobie bilecik. następnym krokiem po searchu będzie ustandaryzowanie dostępu do samej zawartości, dzięki czemu będą mogły powstawać playery [czy też, co bardziej prawdopodobne – obecne systemy Media Center], w których wklepiemy tytuł, wybierzemy filtr – czy to program dokumentalny, film, serial … tak jak [LoL] dziś wygląda to dla np. torrentów. player będzie miał wbite informacje o karcie kredytowej, oraz wyqpionych abonamentach, wystarczy kliknąć zgodę na cenę jeśli źródło będzie poza tym, i można oglądać. na końcu, firmy takie netflix, HBO GO, czy wg. rankingów najpopularniejsze w Polsce VoD.pl, player.pl, cda.pl itd – będą po prostu właścicielami bibliotek, a nad tym będą firmy oferujące boundle w zunifikowany sposób – tak jak dziś operatorzy kablówek, czy SAT…
zabawne jest to, że te nielegalne źródła są o eony bardziej przyjazne użytkownikowi już dziś. są niekwestionowanym wzorem tego, jak powinno to działać. tymczasem czeka nas jeszcze jakiś czas ‘grzybów po deszczu’ i granulacji rynq, dziesiątki ‘atrakcyjnych ofert’ z własną apką, własnym pomysłem, własną płatnością… i własną biblioteką [tak jak np. już zapowiadane odłączenie się Disney i utworzenie własnej apki]. oby jak najkrócej.
eN.