Kategoria: HOWTO

Obronić się przed MiTM

Minęło wiele lat od kiedy napisałem tu ostatni post a do tego temat na (re)debiut już nie jest gorący. Chociaż z drugiej strony nie zdążył jeszcze wystygnąć i w każdej chwili może ponownie wybuchnąć. Ale do rzeczy. Dziesięć miesięcy temu okazało się, że przez pół roku Lenovo raczyło swoich użytkowników certyfikatami umożliwiającymi ataki MiTM (https://www.us-cert.gov/ncas/alerts/TA15-051A). Wiadomo, generalne oburzenie, Chińczycy nas śledzą, na pewno to sprawa służb, teorie spiskowe  i w ogóle koniec świata. Szczerze mówiąc temat spłynął po mnie jak po kaczce, sprawdziłem swój tablet (kupiony w przypływie weny wracając z baru po spotkaniu świąteczno noworoczny) i zapomniałem o temacie. Potem gdzieś pojawił się problem z Dell System Detect i zdalnym wywołaniem kodu, który został załatany przed opublikowaniem dziury (http://tomforb.es/dell-system-detect-rce-vulnerability). To ruszyło mnie trochę bardziej, sprawdzanie kto ma zainstalowane oprogramowanie i usunięcie starych wersji okazało się nie być trzema kliknięciami ale koniec końców temat załatwiony i systemy załatane w kilka godzin.

Niby dwie z pozoru niepowiązane rzeczy a jednak ostatnio okazało się, że niektórzy wolą się uczyć na własnych błędach zamiast na cudzych i Dell obdarzył nas kolejną serią serią wpadek (http://joenord.blogspot.in/2015/11/new-dell-computer-comes-with-edellroot.html,http://www.kb.cert.org/vuls/id/925497) instalując razem ze swoim oprogramowaniem certyfikaty w Trusted Root razem z ich kluczami prywatnymi. Do tej pory jest jeszcze prawie ok. Oprogramowanie potrzebuje coś samo podpisać żeby system się nie burzył przy instalacji, certyfikat jest oznaczony jako nieeskportowalny. Nie jest najgorzej, w końcu to narzędzie systemowe a nie aplikacja pokazujące  reklamy jak w przypadku Lenovo i jesteśmy zadowoleni dopóki nie zauważymy, że nasz kolega ma ten sam certyfikat a ktoś nam powie, że klucz prywatny można wyeksportować na przykład za pomocą mimikatz.

W głowie zaczynają układać się klocki pokazujące bardzo prosty scenariusz ataku:

1. Eksportujemy certyfikat (patrz link powyżej)
2. Stawiamy darmowe WiFi z SSID Starbunio i idziemy w pobliże kawiarni
3. Czekamy na kogoś z laptopem Della kto podłączy się do naszego WiFi i otworzy stronę, którą warto przechwycić
4. Zmieniamy SSID i miejsce bo w naszym pierwotnym celu są same błyszczące Maci
5. Bingo, złapaliśmy klienta otwierającego stronę banku. Dla niego wszystko wygląda w porządku, jest https, jest zielona kłódeczka a przeglądarka nie ma żadnych podejrzeń. Dopiero jak gość będzie bardzo dociekliwy to okaże się, że certyfikat uwierzytelniający bank wystawił Dell a nie Verisign. My sobie po drodze cały ruch odszyfrowujemy, podmieniamy numery kont (bo kto to sprawdza w smssach) i jesteśmy szczęśliwi.

Problem pojawia się kiedy zdamy sobie sprawę, że nie tylko my możemy tak zrobić a nasi użytkownicy na pewno nie sprawdzają za każdym razem kto wystawił certyfikat stronie i możemy się założyć, że kwestią czasu jest kiedy wypłyną dane z naszej firmy albo ktoś dostanie karnego na Facebook’u. A co jeśli nie tylko Dell i Lenovo mają problem z certyfikatami? Będziemy czekać na białe kapelusze aż opublikują artykuły i łatać za każdym razem licząc na to, że czarne kapelusze nie wkroczyły jeszcze do akcji? A może pójdziemy o krok dalej i będziemy bardziej proaktywni sprawdzając czy mamy jakiekolwiek podejrzane certyfikaty na naszych komputerach?

Teoria mówi, że żaden certyfikat znajdujący się w Trusted Root Certification Authorities nie powinien mieć klucza prywatnego. Gdzieś daleko od nas jest CA a my jemu ufamy ponieważ znamy klucz publiczny CA pasujący do klucza prywatnego używanego do podpisywania certyfikatów. Tyle teorii, praktyka okazuje się być trochę bardziej brutalna ale o tym później.

Kiedy mamy problem z pomocą przychodzi korporacyjna nowomowa i nagle problem staje się on wyzwaniem, a kto nie lubi wyzwań? Do tego jeszcze można zaprzęgnąć lubianego PowerShell i System Center lubiane … inaczej ;)

Zaczynamy od kawałka banalnego kodu:

foreach($BaseStore in Get-ChildItem cert:\)
{
   Get-ChildItem $BaseStore.PSPath -Exclude "My","Remote Desktop","SMS" |ForEach-Object{
      [array]$comptmp = Get-ChildItem $_.PSPath |Where-Object {
         $_.HasPrivateKey `
         -and $_.Subject -notmatch 'DO_NOT_TRUST_FiddlerRoot' `
         -and $_.Subject -notmatch $env:COMPUTERNAME
      }
   [array]$Compromised += $comptmp
   }
}
if($Compromised.Count -eq 0){
   return "Compliant"
}
else
{
   $output = ($Compromised | Out-String)
   return $output
}

Który przeleci nam po wszystkich dostępnych certificates stores wyłączając z tego:

• My – certyfikaty użytkownika/komputera
• Remote Desktop – to chyba nie wymaga tłumaczenia
• SMS – certyfikaty używane przez klienta SCCM

w tym kroku można się pokusić jeszcze o wyłączenie innych rzeczy (np. certyfikatów klienta SCOM) albo zamianę

Get-ChildItem $BaseStore.PSPath -Exclude "My","Remote Desktop","SMS"

na

Get-ChildItem $BaseStore.PSPath -Include "Root"

żeby zaglądać tylko do Trusted Roots. Na razie trzymajmy się pierwszej wersji żeby zobaczyć co się w ogóle dzieje.

Jak już wiemy jakie mamy Certificates Stores to warto do nich zajrzeć i zobaczyć jakie mamy certyfikaty z kluczami prywatnymi

[array]$comptmp = Get-ChildItem $_.PSPath |Where-Object {
     $_.HasPrivateKey `
     -and $_.Subject -notmatch 'DO_NOT_TRUST_FiddlerRoot' `
     -and $_.Subject -notmatch $env:COMPUTERNAME
}

żeby uniknąć szumu wywalamy:

• certyfikat Fiddlera – jego celem jest robienie MiTM i osoby mające go na komputerach wiedzą co robią
• certyfikat zawierający z temacie nazwę hosta – tak to ciągle jest niebezpieczne ale wiemy, że ten certyfikat mamy tylko my i ewentualnie ktoś kto go nam wygenerował a nie cały internet. Takie świństwa podrzuca na przykład Skype ze skonfigurowanym Click to call

Reszta to proste działania mające na celu sprawdzenia czy mamy jakiekolwiek podejrzane certyfikaty i podanie ich listę lub potwierdzenie, że komputer jest ok.

Kiedy mamy już PowerShell to warto byłoby uruchomić go na wszystkich komputerach i sprawdzić kto ma coś podejrzanego na swojej maszynie. Fajnie byłoby też aby sprawdzanie odbywało się cyklicznie i informowało nas kiedy jest coś nie tak. Tutaj przydaje się SCCM i Compliance Settings.

Tworzymy Configuration Item uruchamiające skrypt i sprawdzające co jest na wyjściu

Configuration item

Compliance Rules

Compliance Rule

Potem robimy Configuration Baseline, dodajemy do niego nasz Configuration Item i robimy Deploy na kolekcje użytkowników oraz na kolekcje komputerów (odpowiednio All Users i All Systems). Ostatnie może się wydać trochę dziwne ale jest potrzebne żeby sprawdzić zarówno co mają użytkownicy jak i konto local system. Configuration baseline uruchomiony w kontekście systemu (Deploy na kolekcję komputerów) nie może zajrzeć do certyfikatów użytkowników bo te są trzymane w profilach*, a użytkownicy nie mogą zobaczyć jakie certyfikaty ma konto local system, za to zarówno użytkownik jak i local system mogą sprawdzić zawartość Certificate Store: Local Machine.

*-to nie jest do końca prawda bo można podmontować Hive i dekodować certyfikaty ale są na to prostsze sposoby

Jakby ktoś się pokusił dodatkowo o Remediation script żeby usuwać podejrzane certyfikaty to warto pamiętać, że Local System będzie mógł usuwać certyfikaty zarówno swoje jak o Local Machine a użytkownik będzie mógł usuwać wyłącznie swoje.

Na koniec pozostaje skonfigurowanie alertów, wysyłanie ich do SCOM i workflow do obsługi zdarzeń ale to już temat na osobny wpis.