flagowy produkt chmurowy do pracy grupowej – przestrzeń plików OneDrive… rozwiązanie na rynq – od wielu lat. powstał z usługi groove, którą pamiętam jeszcze z 2oo7. korzystał z niej chyba tylko eMeS (; potem przerodził się w SkyDrive, a za chwilę w OneDrive, ze względu na roszczenia do nazwy przez brytyjską stację. została nazwa klienta – groove.exe.
OneDrive został zintegrowany z w8, i za chwilę doczekał się nowej, szaleńczej nazwy – OneDrive for Business New Generation Sync Client. sam akronim mógłby być wyrazem – ODfBNGSC [ O_o’ ] . literek jak w podręczniq do nauki alfabetu, a co potrafi ten klient? ponoć charaktryzuje się 'większą wydajnościa i stabilnością’.
w końcu opublikowano oficjalną roadmapę dla klienta NGSC opisującą jakie to mega-ficzery pojawią się w najbliższym update, dostępnym w ciągu najbliższych 2tyg. ale.. ale najważniejszy zapowiedziany jest dopiero na jesień!
SharePoint Document Library Sync—We’re adding SharePoint Online document library sync, starting with a preview in the third quarter of 2016, with general release by the end of 2016.
na tą chwilę aby korzystać z biblioteki współdzielonej, konieczne jest skorzystanie ze starego klienta groove. tutaj jest kilka dziwnych scenariuszy – niby klient załączony jest do office 2o16… ale czasem nie jest. nie chce mi się dochodzić kiedy i jak to działa, bo strawiłem godziny na reinstalację wszystkiego kilqkrotnie. komponent instalujący ’
OneDrive for Business for office 2o13’
zajmuje 1GB a co więcej – wydaje się, że nowy office 2k16 nie jest z nim kompatybilny w efekcie czego jedynym sposobem jest otwieranie dokumentów via przeglądarka Web. tak mi paraliżowało to pracę że finalnie przeinstaowałem cały system [LoL – jak w 9o’], bez instalacji dodatkowego komponentu wskazanego w linq. i to jest właśnie największa bolączka wszystkich dotychczasowych wersji tego klienta:
brak możliwości debugowania i reperacji.
nie ma również na ten temat w zapowiedziach – ani debugowania, ani logowania, ani reperacji błędów synchronizacji. być może przestanie to być takie krytyczne, jeśli klient zacznie w końcu działać porządnie, ale obecnie sytuacja jest żenująca. w przeważającej ilości przypadqw, jedynym sposobem naprawy problemów synchronizacji jest jej wyłączenie i powtórne włączenie, co wiąże się założeniem kolejnego katalogu i powtórnej, pełnej synchronizacji. w przypadq jeśli biblioteka ma kilka-kilkanaście GB to nie jest zabieg miły ani przyjemy. podobnie sama instalacja potrafi tak namotać, że nie wystarczy nawet przeinstalowanie pojedynczych komponentów.
pozostaje być cierpliwym i do końca roku przecierpieć i liczyć na to, że ODfBNGSC będzie w końcu działał jak należy, bo wpływ na efektywność pracy w obecnej postaci, jest olbrzymi /:
eN.
SecureString
scenariusz użycia
używanie SecureStringów w PS jest poniekąd wymuszone – w taki sposób przechowywane są hasła, np. w credentialsach:
SecureString przydaje się do przechowywania haseł, używanych w skryptach – np. skrypt do automatycznego podpięcia licencji office365, który wymaga podania credsów użytkownika z uprawnieniami co najmniej 'User Manager’. można hasło zapisać w pliq jako SS a potem wewnątrz skryptu je odczytać i użyć do złożenia credsów:
bezpieczeństwo SS
rodzą się natychmiast pytania o bezpieczeństwo SecureString – czy takie hasło da się odszyfrować i jak łatwo? hasło jest szyfrowane kluczem, który generowany jest na podstawie hasła użytkownika, a masterkey jest przechowywany na komputerze lokalnym. odpowiedzialne jest za to DPAPI – tutaj znajdziecie więcej informacji. klucz jest przechowywany w $env:USERPROFILE\Application Data\Microsoft\Protect\<GUID>. w efekcie
czyli nic da 'wykradzenie’ pliq lub użycie go w kontexcie innego użytkownika.
są potencjalnie metody potrafiące złamać klucz [np. hawkeye inject], ale nie znalazłem praktycznego opisu i na pewno nie są to metody na poziomie script kiddie. można zatem uznać, że jest to świetne narzędzie dla skryptów, które wymagają podania hasła.
addendum
na koniec – jak odczytać hasło zapisane jako SS? podam dwie metody – dla devów i dla opsów (;
dla devów:
dla opsów:
po zbudowaniu obiektu credential z wcześniejszego przykładu, mamy zmienną $creds
eN.