odkąd poświęciłem kilka godzin na przegryzienie się przez regexpy zakochałem się w tym wynalzq. możliwość matematycznej reprezentacji zapisu słownego – taki revers języków formalnych – to potężna rzecz.

teraz też się przydało. zadanko: jak z sieczki generowanej przez net view wyciągnąć dyski i literki tak, żeby łatwo było potem je obrabiać?

set re = new RegExp
re.pattern="^([a-zA-Z]:) (\\(?:[a-zA-Z0-9.]+\?)+)"
re.ignoreCase=true

to najważniejsza część całego rozwiązania – regexp definiujący zapis typu “X: \serverjakassciezka a potem cokolwiek”. to “cokolwiek” to dopisywaliśmy jako komentarz do pliq, bo nie przywidywaliśmy, że będzie potrzeba późniejszej modyfikacji/sczytywania. geniusz regexpa polega m.in. na tym, że kiedy coś znajdzie, łatwo to wyciągnąć. wyjaśnienie:

^([a-zA-Z]:)[spacja](\\(?:[a-zA-Z0-9.]+\?)+) – każdy znak ma znaczenie:

  • ^ [dash] – oznacza początek linii. jeśli komentarze dawalibyśmy również na początq – wystarczy usunąć
  • () [nawiasy okrągłe]- oznaczają, że to co będzie pasowało do wyrażenia, zostanie zwrócone jako zmienna, z którą można coś później zrobić. w tym przykładzie będzie to literka dysku z dwukropkiem, która będzie przechowywana – dzięki temu mogę to potem wypisać ją lub przerobić jak chcę [np. zamienić na inną]
  • [] [nawiasy kwadratowe] – oznaczają że chodzi o znak z określonego zakresu. tutaj zakresem jest…
  • a-zA-Z – czyli dowolna litera mała lub duża z zakresu a-z
  • : [dwukropek]– po prostu znak. w sumie całe wyrażenie oznacza dowolny ciąg typu “a:”, “M:” itepe
  • [spacja] – podobnie jak w przypadq dwukropka – wszystko co nie jest poprzedzone znakiem specjalnym jest po prostu tym, czym jest – znakiem. a więc spacja to spacja – ta “[spacja]” z przykaładu
  • () – znów nawias, który oznacza, że będzie zwrócona kolejna zmienna [aka $2] – jak się z nich korzysta będzie później
  • \\ [4 backslashe] – backslash to znak specjalny, który eliminuje specjalność znaków specjalnych (; jeśli np. “+” jest znakiem specjalnym ale chodzi nam o znak a nie o jego funkcję, to trzeba poprzedzić go backslashem “+” – i nie będzie interpretowany. znakiem specjalnym jest również backslash, a więc 4 bcks oznacza ciąg “\”
  • (?:) [pytajnik i dwukropek w nawiasach okrągłych] – potem są znów nawiasy, ale tym razem od razu po nawiasie jest pytajnik i dwukropek. zmiennych zwracanych z regexpa może być 9. przy skomplikowanych dopasowaniach może się okazać, że po prostu chcemy coś zgrupować [np,. po to, żeby powiedzieć, że dany ciąg ma wystąpić X razy] ale nie interesuje nas wynik -  nie będzie przydatny do późniejszej obróbki [ma wyłącznie charakter dopasowania]. wtedy dodaje się “?:” oznaczające “nie zapamiętuj tego dopasowania”
  • [a-zA-Z0-9.]+ – część w nawiasie oznacza dowolny znak z zakresu a-z lub A-Z lub 0-9 lub kropkę. plusik na końcu oznacza od 1 do więcej powtórzeń a więc przykładami dopasowania byłyby “aaa”, “10.20.30”, “asd.kjs.d00.00”
  • \? [2backslashe pytajnik] – jak widać z wcześniejszego przykładu, tak i tutaj znak sterujący jest na końcu – tak to jakoś właśnie w regexpach jest. pytajnik oznacza zero lub jedno wystąpienie tego, co stoi przed nim. a przed nim są 2 backslashe, co oznacza ciąg “” który może być albo nie. a to dla tego że w ścieżce dysq jest: “\server12share” – co odpowiada regexpowi, który można by przeczytać “dwa slashe, potem jedno lub więcej wystąpień ciągu składającego się ze ze znaków alfabetu, cyfr lub kropek, po którym jest lub nie pojedyńczy slash”. no tak jest – jedno wystąpienie “server12” i drugie “share”.

teraz jak to wykorzystać w kodzie:

      set file=fso.OpenTextFile(file) 
      fileBody=split(file.ReadAll,VBCrLf)
      for each line in fileBody
        if re.test(line) then 
         set matches = re.execute(line)
'          for each match in matches
'            wscript.echo match.value
'          next
' same-same but different (: 
          wscript.echo matches(0).submatches(0)&" "&matches(0).submatches(1)
        end if
      next 

zmienna ‘file’ to gdzieś tam zdefiniowana nazwa pliq – nieważne. generalnie otwierany jest plik, powstały przy pomocy 'net view >> somefile.log’, wczytywany do tablicy, w której kolejny wiersz to linia pliq. no i teraz zaczyna się wykorzystanie wyrażeń regularnych.

  • re.test(line) zwraca true/false – czyli czy znalazł dopasowanie czy nie. a więc jeśli linia zaczyna się ciągiem typu “x: \servershare” to o to chodziło. jak nie – olej.
  • set matches = re.execute(line) – sam test niewiele daje. dla tego tworzony jest obiekt, do którego przypisywany jest wynik [kolekcja] z faktycznego ‘uruchomienia’ wyrażenia – trochę to redundantne bo niby sam test to już zrobił, ale trochę konieczne – to takie zabezpieczenie w stylu ochroną przed dzieleniem przez zero. można nie robić testu i po prostu wykonać execute i zobaczyć co zwraca matches.count – czyli ile jest trafień. do wyboru, do koloru
  • potem jest kilka wykomentowanych linijek, a to dla tego, że dalsza część kodu robi to samo, tylko bardziej uniwersalnie. ale zostawiłem, ponieważ to dwa sposoby wyświetlenia wyników – pierwszy ogólny:
  • for each match in matches – jak pisałem, zwracana jest kolekcja, a więc ‘dla każdego dopasowania w kolekcji’
  • wscript.echo match.value –  match.value to wartość dopasowania – całego – i dla tego ciężko coś z tym zrobić później.
  • wscript.echo matches(0).submatches(0)&" "&matches(0).submatches(1) – w tym konkretnym przypadq wynik na ekranie będzie dokładnie taki sam, ale możliwości są zupełnie inne. wyjaśnia się też tajemnica ‘zapamiętywanych zmiennych’ – które wyszuqje się za pomocą nawiasów (). w przykładzie w nawiasach były dwa dopasowania – litera dysku z dwukropkiem oraz sama ścieżka. i dokładnie to jest wypisywane – matches(0), ponieważ to pierwszy element kolekcji [i w tym przypadq jedyny – dokładnie ten, który był w powyżej wypisany jako całość] – a potem występuje ‘submatches(X)’ – co jest adekwatne do $1, $2 etc – oznacza numer ‘zapamiętaj zmiennej’ liczony od zera. a więc submatches(0) to np. ‘M:’ a submatches(1) to np. “\servershare” dzięki temu można je wykorzystać w dowolnym momencie – choćby zamienić ich kolejność, wykonać operację na jednym z nich [np. uppercase]

regexpy mają wiele fajnych zastosowań – wszędzie tam, gdzie trzebaby w kodzie zrobić pierdylion if’ów, case’ów i innych wynalazków – które średnio się nadają do operacji na niezbyt przewidywalnych stringach. dzięki wyrażeniom regularnym można zdefiniować to w lu
dzkim języq.. chociaż wygląda totalnie nieludzko i mało podobnie do języka (; przykładem zastosowania są zasady normalizacji numerów telefonów – czy ktoś wpisze +48 czy 22 czy +4822 czy tylko numer telefonu, a może potem jest jakiś numer wewnętrzny? a jak firma jest w kilq lokalizacjach to prefixy będą inne, a czy numer telefonu ktoś wpisał jako 345-67-89 czy może 3456789 a może ze spacjami?… i tak dalej. a na wyjściu musi zawsze być znormalizowany numer telefonu dla danej lokalizacji. zapisuje się to bardzo prostymi wyrażeniami regularnymi w stylu “^((00|+)48)?(d{3}.?d{2}.?d{2})(d{4})?” q: pisząc to mam na myśli OCS, i tak na prawdę to wygląda tam dużo prościej.

reasumując – niewiarygodnie wygodne narzędzie, które może nie przydaje się na co dzień ale kiedy jest dla niego zastosowanie, robienie tego innymi metodami jest strzałem w kolana.

linki

ps. czemu nie w powerShell? bo siedzę tam, gdzie się teren jeszcze renderuje, i musiałem skleić coś na szybko. ale uh… trzeba będzie usiąść i do poweshella

n.

-o((:: sprEad the l0ve ::))o-

Comments (6)

  1. maciek

    Odpowiedz

    A wlasnie czemu w powershellu? Skoro smiga ladnie w vbscipt – nie widze sensu. Ot, sztuka dla sztuki ;]

  2. Odpowiedz

    To ja tylko dodam od siebie, że regexpy w Powershell działaja inaczej niż w Perl :-( z tego co pamiętam standardowo nie są case sensitive.

    BTW
    czemu piszesz [a-zA-Z] a potem ignore case? IMHO średnio to ma sens.

  3. mwd

    Odpowiedz

    nXr, a pamiętasz jak z cogim w PJcie jednolinijkowcami się bawiliśmy? Kto napisze krócej i fajniej? Mieliśmy wtedy też rozmowę nt Rxów… :D Ach, to były czasy…

  4. Odpowiedz

    @mwd: pamiętam… pamiętam też że z regexpami trułem ci tyłek wiele razy i nie mogłem zrozumieć po co to w ogóle jest… dopiero stosunkowo niedawno trafiłem na konkretne problemy, i udało mi się dopasować elementy układanki (:

    @tomek: kwestia zamiarów… wyzwanie ciekawe jako sztuka dla sztuki – zapiszę sobie na jakiś nudny weekend „todo” – chętnie się zmierzę (:

Skomentuj kfaz Anuluj pisanie odpowiedzi

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Time limit is exhausted. Please reload CAPTCHA.