Czy programowanie może być zabawą?

takie oto pytanie zawitało dzisiaj w moim RSS readerze, zadane przez GT – przepraszam Cię Grzesiu, że nie w komentarzach tylko tak tutaj – ale pytanie ciekawe, a odpowiedź zbyt długa, żeby ją wklepywać jako comment – a ping backa powinieneś dostać [jeśli masz włączonego]. nie traktuj tego więc jako atak – to czysta polemika (:

“A kto pamięta LOGO? Proste to było do bólu, ale uczyło myślenia.”

oj pamiętam ci ja logo, pamiętam – uczyłem się go na bosmanach 8. założeniem logo była edukacja i na początq lat 9o’  miało to sens. kilka lat temu [ok 4-5] miałem nieprzyjemność uczenia logo – takiego nowego, z innym edytorem, niby-obiektowego etc. mając porównanie czasów ‘wtedy’ oraz ‘dziś’ mogę śmiało powiedzieć – LOGO TO SYF. język nieprzemyślany, gdzie na siłę wtrącono część obiektowości, pozostawiając w wielu miejscach podejście strukturalne, totalnie zwalony edytor, który wręcz zmusza do zrobienia bałaganu w kodzie, ciężko cokolwiek znaleźć – po prostu masakra. jedyne czego można po logo oczekiwać to nauczenia się totalnie złych manier programowania, niespójności i raczej się można zrazić niż nauczyć. do dziś na murach można spotkać napisy ‘punk not dead’ a nawet czasem odbędzie się jakiś koncert – gdzie 8o% ludzi jest powyżej 4otki. z logo jest podobnie – należy pochylić czoło nad kawałkiem historii i zapomnieć.

“W systemie DOS, podobnie jak w ośmiobitowcach (nie wnikam czy było to Atari, Commodore, Spectrum czy jeszcze coś innego) proste środowisko programistyczne było dostępne od ręki. A teraz?”

a teraz od wieków w windzie jest WSH, od niedawna powershell, w linuxach bash… oj bez GUI? no to TCL … ale po co w ogóle szukać po jakiejś niszy? czemu nie Java lub .NET – pierwsze prawdziwie języki obiektowe? być może ponieważ:

“Pomijam już to, że środowiska programistyczne zazwyczaj są olbrzymimi pakietami oprogramowania, które zachowują się nieraz tak, jakby były samodzielnymi systemami.”
oraz
“Pomijając kwestie środowiska, programowanie w XXI wieku nie jest tak proste jak kiedyś. Dawniej dało się napisać program mieszczący się w jednym pliku, bez tony #include i innych Using.”

nie prawda. do napisania ‘hello world’ potrzebujesz dokładnie tylko samo kodu – no ok. z jednego includa trzeba dodać. i bardzo dobrze. ale jeśli chcesz coś narysować, napisać lub skorzystać np z sieci – kiedyś musiałeś napisać toooooonę kodu – teraz dołączasz bibliotekę, która i tak działa o niebo lepiej niż większość by to sama zrobiła. i jest przenośne. zamiast uczyć się ‘jak coś działa’ [np. przebijanie się przez RFC od TCP/IP] sqpiasz się na logice – w końcu developer nie musi być architektem. równie dobrze można powiedzieć, że najlepszy był assembler. po co mam pisać algorytm na rysowanie koła, skoro mogę po prostu napisać rysujOkrag(10) q:
co do kompilatora – nie trzeba instalować visual studio – może owszem, microsoft ma taką politykę, że .net kojarzy się z VS, ale przecież wystarczy dobry edytor z podkreślaniem składni [np. pspad] – zarówno do javy jak i .neta i zainstalowany framework/VM. nie jestem ‘na bieżąco’ ale są małe środowiska do obu tych języków – po szybkim googlaniu np. tutaj. małe, szybkie, do pierwszych zabaw wystarczą – wcale nie trzeba SQL ani pierdyliona dodatków.

Tylko, czy przypadkiem nie stało się tak, że zginęła w tym radość z napisania czegoś, co działa? Czy dzisiaj dziesięciolatek ma szansę siąść i napisać kilka albo kilkadziesiąt linii kodu, które zapytają o imię i wyświetlą okienko, w którym to imię zostanie wstawione w komunikat "Jasio umie programować!"?

imho – nie. co więcej – ma szansę to zrobić bez problemu, ponieważ to nie jest na tym etapie kwestia języka tylko nauczyciela oraz kompilatora. taka aplikacja to w javie tyle samo kodu w VB – a jeśli jest go więcej wizualnie, to i tak ‘sprytny edytor’ doda wszystko co potrzebne na początek – a co to oznacza można wytłumaczyć później.
różnica polega jednak na tym, że jak ktoś się zacznie uczyć języków strukturalnych, a już nie-daj-wielki-informatyku takich archaizmów jak BASIC, to potem będzie musiał się na nowo uczyć obiektowych. wiem – bo sam przez to przeszedłem i przełamanie sposobu myślenia jest dość bolesne. developerem nie zostałem [czego trochę żałuję, ale tak się potoczyło], ale miałem okazję kombinować w różnych wynalazkach – logo, basic, pascal, c, c++, java, .net, php, vbs+hta, sql, vba, fortran, c-MPI, shellowe cmd, bash itd – i po wszystkich przejściach, zakochałem się w obiektowości. dla tego z resztą tak dobrze gada mi się z AD a tak bardzo nie znoszę poronionego SQL. imho warto zainwestować czas od razu w coś, co będzie przyszłościowe, zamiast babrać się w oldschoolu. nie twierdzę, że to nie ma wartości edukacyjnych, ale to ślepa uliczka i pewne zderzenie z rzeczywistością jeśli ktoś w tym kierunq będzie podążał.

“Mówiąc w największym skrócie: Jestem za powrotem BASICa do łask!”

w-życiu-never! (;

jeśli chodzi o 1o latków – ale nie tylko – to polecam grę CeeBot – imho do osób, które chcą efekty zobaczyć najszybciej – docieranie poprzez fabułę jest najefektywniejszy – i nie tylko zobaczymy ‘jaś jest programistą’ ale w ciągu kilq chwil można sterować własnym robotem! Chciałem nawet robić z tego zajęcia, ale licencja edu była za droga na moją kieszeń, a uczelnia nie chciała wydawać ):

n.