Problemy w MS Teams

ponieważ podzieliłem się ogólną oceną Teams, jak na członka Loży Szyderców przystało, czas podzielić się spostrzeżeniami, których raczej nie znajdzie się oficjalnych materiałach.

najciekawszy artyqł dotyczący słabości Teams znalazłem na Petri. poza opisywanymi komplikacjami związanymi z faktem, że nie do końca wiadomo gdzie tak na prawdę dane Teams, największym wynikającym z tego problemem jest fakt, że nie bardzo wiadomo jak tworzyć kopię zapasową danych, a zarazem bardzo łatwo je usunąć, nieomal przez przypadek.

usunięcie grupy o365

usunięcie jest stałe i nie ma tzw. ‚soft delete’ pozwalające na szybkie przywrócenie. jak może dojść do usunięcia całego projektu? otóż Teams oparte jest [m.in.] na mechanizmie Office 365 Groups. o365G są współdzielone z innymi aplikacjami – np. Planner. czyli jedna grupa jest podstawą dla wielu innych aplikacji. o obu tych rozwiązaniach – o365 Groups oraz Planner napiszę pewnie więcej w przyszłości ale teraz ciekawy, acz straszny scenariusz:

tworząc nowy zespół w Teams automatycznie tworzone jest wiele innych elementów: grupa o365, site SharePoint, plan w Planner i kilka innych elementów. Teams spina to w całość. plan można podpiąć w Teams jako zakładka albo wejść bezpośrednio przez aplikację Planner. no i załóżmy, że zrealizowaliśmy już zadanie w Plannerze i chcemy je usunąć wraz z taskami. robi się to klikając w trzykropek -> Edit Plan -> delete Plan… i tu zaczyna się ciekawie.

pomimo opisu ‚Delete Plan’ osoba, która się nie wczyta w treść ostrzeżenia dokona potwornej rzezi, usuwając grupę o365, a wraz z nią wszystko – Teams, doqmenty, portal SP i tak dalej… a ponieważ nie ma soft-delete ani kopii zapasowej… robi się bardzo smutno.

można powiedzieć, że o grupy o365 należy dbać jak o własne oko.

wiele planów

o ile z poziomu aplikacji Planner można założyć tylko jeden plan per grupa, o tyle z Teams można założyć kilka planówi – jako zakładki – czyli do jednej grupy będzie dowiązane wiele planów…. z tą drobną niedogodnością, że nie są one dostępne z poziomu Plannera. nie działają linki przekierowujące, a jeśli usunie się zakładkę, to pozostanie osierocony plan.

czyli – jeden zespół, jedno zadanie do zaplanowania…

synchronizacja grup

jakoś to jest dziwnie skonstruowane – jeśli założy się zespół, to grupa o365 widoczna jest natychmiast w panelu office365. ale jeśli założy się, lub zmodyfiqje grupę z poziomu panelu o365, to zmiana synchronizowana jest… do 24h [SIC!].

jest to ponoć w trakcie przeróbek i zachowanie powinno zmienić się w najbliższych miesiącach.

Skype

kolejnym problemem, a może w tym przypadku – ‚utrudnieniem’ – jest inkorporowanie usługi Skype for Business, nie korzystając ze standardowych bibliotek. to bardzo dziwny wynalazek, krytykowany również przez sam team odpowiedzialny za SfB w MS. wszystkie konwersacje prowadzone w ramach Teams nie są widoczne nigdzie w SfB ani zachowywane w mailbox, również Presence jest oddzielnym bytem. całe rozwiązanie działa rozłącznie z ‚lokalnym’ SfB i powoduje to sporo niejasności.

dostępność

Teams wymaga licencji. szczęśliwie dostępny jest w większości licencji, więc wewnętrznie dla firmy może to nie być problem, niemniej np. w projekcie w którym uczestniczę, ze względu na dużą ilość użytkowników, migracja następuje krokowo, a licencje przypisywane są użytkownikom w kolejnych falach migracji. w takim scenariuszu, duża część użytkowników nie jest w stanie współuczestniczyć w projekcie.

większym i powszechniejszym problem jest brak wsparcia dla kont z poza organizacji – ten feature jest zapowiedziany, z tego plotek wiem, że ma się pojawić w ciągu 2-3 miesięcy. zobaczymy.

inne problemy i niedogodności

to oczywiście tylko główne przykłady. według mnie ważnym problemem jest również brak możliwości tworzenia skrótów do pliqw w ramach Teams. powoduje to, że przesunięcie pliq zamiast być jedną z podstawowych operacji staje się krytyczną, i zostawia uszkodzone linki lub duplikaty.

innym problem jest brak możliwości linkowania doqmentów z OneDrive. to z kolei zaburza podstawową ideę pracy na pojedynczej instancji pliq. czyli jeśli zaczęliśmy pracę nad plikiem w OD, to trzeba go dodać do Teams i na wszelki wypadek skasować, żeby nie utrzymywać dwóch kopii.

ale i tak jest super

podobnych niedogodności zalazłem jeszcze kilka, właśnie w ramach obsługi pliqw i uprawnień. niemniej jeśli się wie co omijać – nie są to jakieś straszne problemy. biorąc pod uwagę szybkość rozwoju aplikacji o365 można spodziewać się, ze niniejszy wpis będzie stawał się nieaktualny i wkrótce będzie można o nim zapomnieć.

eN.

razem

Microsoft Teams to najmłodsze dziecko Office365 – GA ledwie 4 miesiące temu. zgodnie z nazwą, jest to narzędzie ułatwiające pracę grupową. od lutego uczestniczę w projekcie wdrożenia Office365, w którym postanowiliśmy wykorzystać to narzędzie i sprawdzić co to jest w ogóle warte… i muszę przyznać, że Teams są REWELACYJNE.

jeszcze w lutym Kamil opowiadał o Teams ogólnie, na WGUiSW i trochę się podśmiewaliśmy, że kolejne niepotrzebne narzędzie – wystarczy już szmatławego Yammera, kulejącego SharePoint, przestarzałej poczty, i niedorobionego Skype for Business – po co kolejny tool, który nie daje w zasadzie nic nowego?

może stwierdzenie ‚nie potrafię sobie wyobrazić pracy bez MS Teams’ jest na tą chwilę przesadą, ale potrafię sobie wyobrazić projekty, gdzie staje się jedynym wykorzystywanym narzędziem komunikacji. ma olbrzymi potencjał i należy się z nim koniecznie zaznajomić. ma oczywiście wady – jak każda wczesna [i późna zresztą też (; ] wersja aplikacji, ale nie zamierzam się na początq sqpiać na złych stronach. zatem…

…czym MS Teams są, a czym nie są

w zasadzie, żeby zacząć od początq, powinienem opisać ‚Office365 groups’… ale nie skleja mi się to, zacznę zatem w typowy dla mnie sposób – gdzieś od środka.

jedną z największych bolączek we wszystkich projektach/firmach jest Poczta Elektroniczna aka e-Mail, wykorzystywana do wszystkiego. gdyby nie limity na wielkości załączniqw, to programy do obróbki video musiałyby obsługiwać serwery poczty jako storage. efekt jest taki, że każdy plik, nad którym się pracuje, kopiowany jest do wielu osób. te wprowadzają poprawki, odsyłają, tworząc kolejne wersje i kopie pliqw. wyszukiwanie aktualnej wersji, komentarzy do treści czy zmian, to masakra.

rozwiązaniem na te bolączki, już dawno temu, miał stać się SharePoint. miał to być prosty, intuicyjny CMS z bibliotekami pozwalający na współdzielenie różnego typu obiektów [pliki, kalendarze, kontakty, wiki etc] i co ważne – automatycznym wersjonowaniem. opis niemal ‚jak ulał’ pasuje do MS Teams… jaka jest zatem różnica? SharePoint owszem, daje wszystkie te możliwości techniczne, ale z pominięciem pierwszej części – ‚prosty i intuicyjny’. samo korzystanie z SP jest co najmniej nieprzyjemne, no i ten cholerny klient do synchronizacji bibliotek… niby jest NGSC a do dnia dzisiejszego sprawia problemy i nie wspiera bibliotek z ewidencjonowaniem. ile to już lat? 16! [SIC!] Microsoft strzelił sobie w kolano, nie potrafiąc przez tyle lat zrobić prostego narzędzia ułatwiającego korzystanie z bibliotek SP.

…aż pojawiły się MS Teams. to jest prosty, intuicyjny front-end, łączący w jednym miejscu wiele aplikacji Office 365 [i nie tylko] – SharePoint, o365 groups, Planner, SfB, Office WebApps i więcej. efektem jest przestrzeń do pracy grupowej, funkcjonująca w intuicyjny, ‚naturalny’ sposób. pojawiło się już tyle wideo prezentujących Teams, że nie jestem pewien czy jest sens pisać kolejną ‚instrukcję obsługi’ ale kilka słów od siebie dodam.

• kolejne dwa problemy przy projektach – rzadko kiedy wszyscy wiedzą kto zajmuje się czym – zawsze są dziury, choćby z tego powodu, że pojawia się nowe, nietypowe zadanie i ‚kto to ma zrobić’. efektów jest wiele – od problemów ze znalezieniem właściciela akcji, po masy spamu projektowego, gdzie maile wysyła się do kilqnastu czy nawet kilqdziesięciu osób, tak na wszelki wypadek żeby dotarło. czasem okazuje się, że w nagłówq i tak zabrakło tej kluczowej postaci, a pozostali są wqrzeni, że dzień-w-dzień przychodzi masa informacji, która ich nie dotyczy. prosty mechanizm kanałów tematycznych, które może założyć każdy z członków, pozwala na wprowadzenie porządq. jednocześnie informacja pozostaje dostępna dla wszystkich, dzięki czemu może być łatwiej dostrzeżona, przekierowana i obsłużona

• podczas dysqji pojawia się potrzeba dodania pliq [lub odwrotnie – pojawia się plik wymagający dysqsji] – wystarczy go dodać… i zacząć razem pracować. w trakcie edycji pliq [korzystając wersji Office Web], cały czas widać kontekstowy dialog. niby drobiazg – ale w końcu nie muszę przegrzebywać się przez stosy wątqw dotyczących tego samego pliq, w różnych wersjach! w jednym miejscu mam plik, oraz całą dysqsję, która go dotyczy.

• w ramach kanału są różne potrzeby – planowanie/logistyka, materiały video, Knowlege Base… – i wszystkie te materiały można po prostu podczepić jako kolejna zakładka dla kanału. kolejne ‚niby nic’ – ale dzięki temu nie muszę trzymać oddzielnie bookmarków do różnych materiałów, w różnych aplikacjach. w prosty sposób możemy udostępniać je wszystkim, i do tego kontekstowo – co nie jest bez znaczenia. przykład z życia – w ramach jednego z wątqw projektowych, który mnie nie dotyczy, utworzony jest mały site SP, na którym coś tam sobie wymieniają z zewnętrznymi vendorami. generalnie mnie to nie interesuje, ale musiałem coś szybko zweryfikować. wyszukanie ‚jakiegoś’ URLa w mailach sprzed kilq miesięcy, wysłanych przez ‚jakąś’ osobę, to mówiąc delikatnie ‚strata czasu’. kończyło się zazwyczaj kolejnym mailem z pytaniem ‚czy ktoś widział, czy ktoś zna’. teraz po prostu wchodzę na kanał danej grupy, a strona jest podczepiona jako zakładka. poniżej przykład, gdzie na kanale ogólnym wisi mała aplikacja zrobiona na SP do zgłaszania i obsługi problemów w ramach projektu

• proste mechanizmy, dzięki którym projekt nie jest tysiącem puzzli, porozrzucanych po rożnych aplikacjach, a każdy z członków widzi inne elementy układanki. w końcu jest zorganizowany w ramach jednej przestrzeni [workspace], i każda nowa osoba dołączająca do projektu w naturalny sposób ma dostęp do całości, w zorganizowany sposób, zamiast musieć odtwarzać całość.

podsumowując

dawno nie byłem tak hmmm… podekscytowany żadnym gadżetem czy apką [Polacy raczej się nie ‚get excited about’, ale o dziwo tym razem, to słowo pasuje]. a zatem to pierwszy i na pewno nie ostatni wpis w tym temacie. aplikacja ma potencjał, ale bez wiedzy o jej wadach i problemach można zrobić srogą krzywdę całemu projektowi, niemal przez przypadek.

na koniec jeszcze jedna drobna dygresja dotycząca oczywistej oczywistości – że choćby nie wiem jakie narzędzia i jak intuicyjne dostarczyć, trzeba chęci nauczenia się pracy nimi/z nimi. niejednokrotnie zdarzyło mi się pracować w projekcie, gdzie SP był podstawą pracy grupowej, współdzielenia doqmentów, w projekcie oczywiście wykwalifikowani i wielokrotnie certyfikowani inżynierowie… a tam w bibliotece pliki typu:

• Projekt XYZ_v1.o.docx
• Projekt XYZ_v1.2.docx
• Projekt XYZ_v2.o.docx

…przyzwyczajenia prawdziwą naturą człowieka…

eN.

koniec epoki kwadratu, taka jego mać, nadchodzi. ileż to razy wyrzygiwałem się na interfejs Windows 8+ [czy na Server 2o12]… praca z tymi systemami to czysta nieprzyjemność wizualna. wykrwawianie się o suche, minimalistyczne kanty. coraz większe rozdzielczości i wspaniałe matryce o świetnych parametrach i odwzorowaniu barw, są kaleczone banalnością obecnego designu i obrażane wykorzystaniem barw z zakresu słownika standardowego faceta. ‚Windows’ zaczął zamieniać się ‚Window’, graficznie cofając się do czasów możliwości Logo. trochę jakby uznano wszystkich odbiorców za ułomnych wzrokowo i globalnie wymuszono tryb ‚high contrast’.

ale to cierpienie powinno się skończyć już na jesieni! a może zdecyduję się włączyć sobie Insider Updates?

http://fluent.microsoft.com/ – czyż to nie jest piękne?

długo wymieniać cechy nowego interfejsu, więc po prostu polecam przykładowe arty na ten temat:

• ars technica
• thenextweb

pozostaje moją obawą czy owe zabaweczki nie będą miały jakiś kosmicznych wymagań – podobnie jak było z Aero dla Vista, oraz czy to będzie stabilne. niestety stabilność sterowników dla mojej NVidii serii M pozostawia trochę do życzenia i zdarza mi się obejrzeć niebieski ekran z QRcode, nie ma też pełnej obsługi najnowszych DirectX /:

jedno jest pewne – nie pamiętam kiedy ostatnio ‚czekałem’ na jakiś update. a teraz *chcę go*, już zaraz (:

eN.

dane przekazywane są w różny, czasem dość dziwny sposób. ostatnio potrzebowałem danych do migracji w office365 i dane zostały przedstawione jako spis, gdzie jedynym wiążącym elementem była ilość wpisów dla każdego obiektu. coś takiego (example.txt):

takich wpisów było prawie 1oo a w efekcie chodziło o stworzenie tabeli, i dokonanie transpozycji:

jak widać zapis wygenerowany na stronie był dość luźny w stosunq do tego, co chciałbym mieć na końcu. tutaj poradziłem sobie przepisując ręcznie, ale przy dużej ilości wpisów…

wszystkiego nie ma sensu automatyzować, ale podstawowym zadaniem będzie owa transpozycja. w sumie to dwie linijki kodu:

pierwsza linijka to po prostu odczytanie zawartości pliq do zmiennej. a cała ‚transpozycja’ to de facto zauważenie, że:

• każdy obiekt zapisany jest na 5 liniach
• następnie jest pusta linia oddzielająca
• kiedy sklei się wszystkie 5 linii średnikami.. to w zasadzie już

cały myk jak ładnie skleić wartości tabeli do stringa? wystarczy wskazać tabelę, i użyć ‚join’. ot – PowerShell. nie trzeba żadnych pętli ani wynalazków, wszystko zrobi za nas (; dodajmy do tego, że substrakt tabeli można uzyskać wskazując konkretne elementy, a jeśli są w zapisie ciągłym to wystarczy użyć ‚..’ . czyli tak:

inkrementując w pętli $i+=6 – to przeskakiwanie co 6 kolejnych linii.

‚podtabela’ma natomiast podane $i+5 aby ominąć ostatnią, pustą wartość.

…teraz wystarczy otworzyć w excelu i sobie resztę doklikać i uporządkować. voila.

eN.

taka drobna ciekawostka… większość aplikacji o365 opiera się na ‚Office 365 groups‚. ciekawe jest to, że zależnie od aplikacji to nie zawsze jest dokładnie ta sama grupa, a raczej zawartość jest synchronizowana do kopii grupy dla aplikacji. podobnie jak grupa w AD onprem jest synchronizowana do grupy AAD w o365.

efekt jest dość zaskaqjący. jeśli manipuluje się przynależnością do Teamu w Teamsach, z poziomu aplikacji, jako właściciel danego Teamu/grupy, to zamiany są odzwierciedlane natychmiast. ale jeśli dokonuje się manipulacji na grupie od strony office 365 [np. dodanie/usunięcie członka], jako administrator, to zmiany w Teams zostaną zsynchronizowane… w ciągu 24h [SIC!]. jest to trochę dziwne. np. w tym samym czasie SharePoint widział zmianę od razu.

dwa wnioski:

• lepiej unikać zarządzania administracyjnego – lepiej zostawić to właścicielom Teamów
• trzeba pamiętać, że ‚sowy nie są tym czym się wydają’

eN.

pół żartem, pół serio, przed chwilą pisałem, że moim marzeniem jest wziąć udział w projekcie interplanetarnym. a tu proszę – Misja na Marsa.

eN.

od wczoraj można się już zapisywać na konferencję ITechDays 2o17. Dostępna jest już pełna agenda.

spóźniony news… ale ostatnio z pustą taczką latam (;

eN.

konferencje ITechDay cieszyły się bardzo dużym zainteresowaniem – ostatnio 12o miejscówek rozeszło się w… 8o sec! [SIC!]. w związq z taką popularnością, organizatorzy ITD musieli pomyśleć o tych pozostałych i tak, z jednodniowego ITD odbędą się dwudniowe ITDs (: co więcej, aby nie ograniczać chętnym wstępu, konferencja odbędzie się w bardziej przestronnym miejscu…. w największym centrum konferencyjno-kongresowym w Europie Środkowej – PTAK Warsaw Expo. na szczegółową agendę trzeba jeszcze poczekać, ale już wiadomo, iż konferencja odbędzie się 1-2 czerwca, oraz znani są prelegenci.

tym razem w-files nie tylko patronuje medialnie, ale również jest w składzie prelegentów (:

eN.

*UPDATED

bardzo często korzystam z ‚compare-object’ ale ma niestety jedną bardzo, bardzo poważną skazę. pomimo swojej nazwy, wcale nie potrafi porównywać obiektów, a raczej wykrywać różne obiekty w tablicy. oto przykład:

$t1 i $t2 są takimi samymi obiektami, różnią się niektórymi wartościami atrybutów – np. Paged Memory [PM(K)]. compare różnicy nie widzi. oczywiście można porównać konkretne atrybuty [properties]:

ale kiedy poda się kilka parametrów, to compare-object traktuje je jako logiczny OR –
„czy którykolwiek z nich się różni?”:

moje odczucie jest takie, że compare-object został napisany z myślą o tabelach, gdzie dla kolejnych wierszy pokazuje różnice w kolumnach. w przypadq obiektów jest odwrotnie – każdy wiersz jest unikalny i ma wartość. więc albo trzeba byłoby skonwertować to do tablicy i dokonać transpozycji, albo obejść się bez compare-object /: jak się okazuje nawet PowerShell ma wady i nie jest idealny. ten przypadek jest szczególnie bolesny i niezrozumiały, zarówno ze względu na obiektowość PS, jak i zwodniczą nazwę.

jeden ze scenariuszy: szukałem różnic w wartości obiektów po migracji między usługami, żeby wykryć, gdzie była zmiana. dla ułatwienia zrobiłem sobie zrzut obiektu do CSV [ale to nie ma znaczenia]. efekt był dokładnie taki jak opisywany powyżej, czyli nie pokazywał mi różnic. i trzeba było sobie to ręcznie oprogramować:

PS szybko rozleniwia /:

/UPDATE

okazuje się, że Tatuśkowi też zabrakło takiej funkcjonalności więc napisał piękną funkcję do jej obsługi: Compare-ObjectProperty.

dzięki Kacper za linka (:

eN.

PowerShell zarówno dla Exchange jak Skype Online dostępny jest poprzez stworzenie sesji WinRM i zaimportowanie zdalnych komend. prosta komenda połączenia do SkypeOL to po prostu:

…ale ja jakoś od zawsze trafiam w nietypowe przypadki [środowiska] i połączyć się nie mogłem, ponieważ DNS nie wskazuje jeszcze na środowisko, do którego się chcę połączyć. po przeczesaniu internetów wszędzie trafiałem na ‚pomoc’ aby dopisać parametr -OverrideAdminDomain “my.domain.365” . bezwartościowa, ponieważ tak jak pisałem, DNS nie jest jeszcze skonfigurowany. ale jest jeszcze jeden parametr, tym razem bardziej pomocny: -OverridePowershellUri . tylko to URI trzeba znać.

trzeba odpalić przeglądarkę na jakimś komputerze z DNS ustawionym na zewnątrz i wpisać: https://sched.lync.com . po uwierzytelnieniu zostaniemy przekierowani na URI dla naszego tenanta np: „https://webdir1f.online.lync.com/Scheduler/?AuthCookieName=RtcAuth” . dla PS będzie to: „https://webdir1f.online.lync.com/OcsPowershellLiveId”.

trochę wchodzenie przez komin, ale czasem trzeba pokombinować (; jak ktoś zna prostszy sposób to się proszę pochwalić.

eN.